W czerwcu 1949 roku rozpoczęto budowę kombinatu hutniczego i miasta Nowa Huta. W celu zaspokojenia doraźnych potrzeb wielkiej budowy, na przedpolu Huty powstało ujęcie wody podziemnej wraz z prowizorycznym zbiornikiem wodociągowym, usytuowanym na Wzgórzach Krzesławickich. Równocześnie prowadzono szeroko zakrojone poszukiwania źródeł wody dla docelowego zaopatrzenia Nowej Huty. Badania hydrogeologiczne wykazały, że w sąsiedztwie Nowej Huty nie ma odpowiednio wydajnych źródeł wody podziemnej, mogących pokryć zapotrzebowanie miasta i kombinatu. Alternatywą dla wód podziemnych pozostawała rzeka Dłubnia - lewobrzeżny dopływ Wisły.

Dokumentację techniczną nowego ujęcia i zakładu uzdatniania opracowało Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego w Krakowie. Projekt przewidywał budowę w miejscowości Raciborowice ujęcia wody powierzchniowej z rzeki Dłubni, rurociągu grawitacyjnego z ujęcia do pompowni wody surowej w Zesławicach, rurociągu tłocznego wody surowej oraz zakładu uzdatniania wody o wydajności 32 tys. m³/dobę, zlokalizowanego na Wzgórzach Krzesławickich w sąsiedztwie wybudowanych wcześniej zbiorników wodociągowych.

Zastosowana technologia uzdatniania polegała na wariantowej koagulacji siarczanem glinu, sedymentacji i filtracji wody na filtrach pospiesznych oraz dezynfekcji za pomocą chloru, a przy jej wprowadzaniu wykorzystano wcześniejsze doświadczenia nabyte w trakcie eksploatacji ZUW "Rudawa".

Większość prac związanych z budową ukończono przed końcem 1959 roku i 30 stycznia 1960 r. ZUW "Dłubnia" rozpoczął pracę. Jego uruchomienie pozwoliło na pełne zaspokojenie zapotrzebowania na wodę Nowej Huty oraz odciążyło ujęcia krakowskie, które wcześniej poza samym Krakowem zasilały również ten rejon.

W ciągu ponad pięćdziesięciu pięciu lat działalności, Zakład Uzdatniania Wody Dłubnia przeszedł kilka modernizacji, mających przede wszystkim na celu zwiększenie niezawodności jego działania oraz sprostanie rosnącym potrzebom.

STUDNIE GŁĘBINOWE

Ważnym elementem zaopatrzenia w wodę Nowej Huty jest ujęcie wody podziemnej na północno-wschodnim skraju dawnego lotniska w Czyżynach. Powstało ono na początku lat pięćdziesiątych w celu dostarczenia wody dla zaplecza budowy Nowej Huty. Początkowo składało się z zespołu 7 studzien wierconych, wyposażonych w pompy wysokociśnieniowe tłoczące wodę bezpośrednio do sieci miejskiej. Od chwili powstania było ono sukcesywnie rozbudowywane i przebudowywane, w związku z postępującą zabudową terenów, na których wcześniej były zlokalizowane studnie. W 1968 r. ukończono budowę pompowni "Mistrzejowice" zasilającej wyżej położone osiedla mieszkaniowe w tej części miasta. W nowym układzie woda z ujęcia kierowana jest do studni zbiorczej, będącej jednocześnie zbiornikiem dolnym pompowni, a dalej tłoczona jest do zbiorników górnych zlokalizowanych na terenie osiedla "Złotego Wieku". Obecna wydajność ujęcia przy pracujących siedmiu studniach głębinowych wynosi około 4500 m³/dobę doskonałej pod względem jakościowym wody. Nie wymaga ona praktycznie żadnych zabiegów uzdatniających poza prewencyjną dezynfekcją.